دولت رئیسی باید از انتخابات ۱۱ اسفند خوشحال باشد یا خیر؟ /چی فکر می‌کردیم؟ چی شد!
تاریخ انتشار: ۱۵ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۹۲۲۵۴
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، روزنامه فرهیختگان در گزارشی به بررسی نتایج انتخابات مجلس دوازدهم پرداخت که در ادامه آن را می خوانید؛
با نهایی شدن نتایج انتخابات ۱۱ اسفند امکان بررسی نتایج چه از منظر مشارکت عمومی و چه از منظر منتخبان بیشتر شد. عدد مشارکت نهایی تقریبا به میزانی که یک یا دو نظرسنجی معتبر از شرکت‌کنندگان قطعی پیش‌بینی می‌کردند، رسید و ایده پیوستن مرددها به صف مشارکت‌کنندگان به واقعیت تبدیل نشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در ۱۲ تجربه انتخابات مجلس، منتخبان این دور با کمترین میزان رای در دور اول به بهارستان راه پیدا کرده‌اند و با این حساب با پدیده جدیدی از منظر پشتوانه رای نمایندگان پایتخت مواجه هستیم. برای فهم بهتر میزان رای کافی است رای محمدباقر قالیباف که در انتخابات مجلس یازدهم با بیش از یک میلیون و ۲۰۰ هزار رای مردم تهران به‌عنوان نفر اول به مجلس رفته بود را با رای سیدمحمود نبویان با حدود ۶۰۰ هزار رای به‌عنوان نفر اول انتخابات اسفند ۱۴۰۲ مقایسه کنید. یعنی هم رای نفر اول تهران نصف شده و هم رای رئیس مجلس تقریبا یک‌سوم دور قبلی. با نگاه به نتایج ثبت‌شده در انتخابات مجلس دوازدهم بررسی و تحلیل نسبت دولت مستقر با مجلس آینده شاید مهم‌ترین چالش سیاسی کنونی باشد. چه آنکه برای حل معمای مشارکت عمومی در انتخابات، میزان رای عجیب منتخبان تهران و نتیجه‌گیری درباره ترکیب نهایی مجلس باید متوجه باشیم دولت رئیسی باید از انتخابات ۱۱ اسفند خوشحال باشد یا خیر؟
نگاه اول: مشارکت و دولت؛ گاهی به آسمان نگاه کن!دولت به‌عنوان سازوکار اجرایی کشور که وسیع‌ترین ارتباطات داخلی و خارجی ایران با مدیریت آن انجام می‌شود، بیشترین نیاز به بالا رفتن مشارکت در انتخابات را داشت. دولت بازوی اجرایی کشور است و با عموم بدنه نخبگانی و عامه در ارتباط است و وقتی مشارکت سیاسی به میزان قابل توجهی پایین باشد، یعنی ارتباط دستگاه‌های حکومتی با سبد رای در شرایط عادی نیست و این حتما روی همه تصمیمات و کارهای دولت اثر منفی می‌گذارد. شاید با اقدامات هیات‌های اجرایی در حذف تعداد قابل توجهی از کاندیداها در فرآیند بررسی صلاحیت‌ها (که بعدها در اقدامات شورای نگهبان تا حدودی اصلاح شد) یا برخی تصمیمات وزارت کشور این ایده در تحلیلگران سیاسی تقویت شد که دولت علاقه چندانی به مشارکت بالا ندارد. اما در ادبیات رسمی و مواضع متعدد رئیس‌جمهور دفاع از حضور آحاد مردم در انتخابات وجود داشت و حداقل می‌توان این‌گونه گفت که دولت رئیسی در سطح بالا مدافع مشارکت بود. به‌هرحال با نگاه به اتفاقات یک‌سال اخیر و بررسی روند کلی سیاسی در جامعه نباید انتظار معجزه داشته باشیم و مشارکت ثبت‌شده در انتخابات ۱۱ اسفند با واقعیات تناسب دارد. دولت برای تقویت مشارکت باید راه‌های دیگری می‌رفت که نرفت. باید دید برای بهار ۱۴۰۴ آیا تغییری در سیاست‌ها رخ می‌دهد یا خیر؟
نگاه دوم: اقلیت و دولت؛ لاتاری!از منظر نتیجه انتخابات اما برخلاف فضای ایجادشده، اقلیت سیاسی نسبت به دور یازدهم تقویت شد. قوی‌تر شدن اصلاح‌طلبان، اعتدالیون و مستقل‌ها در برخی حوزه‌های انتخابی به معنای تغییر شگفت‌انگیز رویکرد سیاسی مجلس آینده نسبت به مجلس فعلی نیست، اما به‌طور نسبی هم از منظر کیفیت افراد راه‌یافته و هم از منظر کمیت، وضعیت اقلیت بهبود پیدا کرد. از منظر دولت مستقر این خبر خوبی محسوب نمی‌شود. درواقع هیچ دولتی دوست ندارد در مجلس مخالفان سیاسی حتی قدرت حداقلی داشته باشند.
با عبور از برخی تعارفات سیاسی درباره بی‌تفاوتی دولت نسبت به این دسته‌بندی‌ها، افرادی مثل تاجگردون و پزشکیان با جمعی دیگر از افراد، اگر در مواردی با مستقلان نزدیک شوند می‌توانند روی تصمیمات اثرگذاری کنند. تجربه ادوار مجلس نشان می‌دهد برخی افراد که به اسم اصولگرا یا همراه دولت به مجلس راه پیدا می‌کنند هم می‌توانند در مسیر تغییر فاز بدهند و دیگر تکلیف کسانی که از قبل به اسم مستقل از گروه‌های سیاسی شناخته شده‌اند که روشن است. در برآوردهای صورت‌گرفته از مجموع ۲۴۵ نماینده منتخب در دور اول حدود ۷۵ نفر با تگ اصلاح‌طلب یا مستقل وارد مجلس شده‌اند. عددی که شاید در دور دوم زیادتر هم شود.
نگاه سوم: اکثریت و دولت؛ چی فکر می‌کردیم؟ چی شد!اما مهم‌ترین مساله به‌طور قطع برای دولت ترکیب اکثریت مجلس است. از نظر سیاسی هم پس از عدد میزان مشارکت که معنای مهمی از کارکرد سیاست‌ها و افکار عمومی را روشن می‌کند، ترکیب افراد برنده مهم است. اینکه قدرت در مجلس چهار سال آینده ایران دست چه کسانی است بدون شک برای هر دولتی مهم است. در یک نگاه اجمالی مجلس یازدهم همراهی خوبی با دولت رئیسی داشت و از نظر عموم جامعه ایران دولت و مجلس یکی بودند، اما با نگاهی نزدیک‌تر به هسته‌های قدرت بخشی از نیروهای درون دولت تلاش کردند مجلس بعدی همراهی بیشتری با دولت داشته باشد. در جریان رقابت‌های انتخاباتی ماه‌های اخیر ردپای این جریان به‌وضوح دیده می‌شود؛ تا جایی که ادبیات رسانه‌های نزدیک به آنها در مواجهه با لیست‌های رقیب رئیس مجلس کاملا «همدلانه» بود. در چند روز پس از انتخابات هم اعلام «رضایت» از نتایج به‌دست‌آمده به روشنی در این رسانه‌ها و افراد شاخص آن دیده می‌شود.
در یک جریان‌شناسی کلی از ۱۷۰ منتخب اصولگرای مجلس دوازدهم احتمالا می‌توان منابع قدرت را در اختیار سه جریان اصلی دانست: ائتلاف موسوم به شانا (منهای پایداری)، پایداری و نمایندگان حامی دولت. درون جریان سوم به‌عنوان نمایندگان حامی دولت طیف‌های مختلف از نمایندگان نزدیک به سعید جلیلی، مهرداد بذرپاش، علیرضا زاکانی و... وجود دارند. اینکه این افراد در بزنگاه انتخاب رئیس مجلس و باقی کرسی‌های مهم چه تصمیمی می‌گیرند حتما به مناسبات قدرت برمی‌گردد. این طیف‌بندی در ماه آخر باقی مانده به انتخابات به صورت روزانه پررنگ‌تر می‌شد. محور وحدت آنها در جریان رقابت‌های انتخاباتی «نه به شانا» یا «نه به قالیباف» بود. دستور زبان جناب حدادعادل با ساختن عبارت «چنار و پاچنارها» تنها خلأ گفت‌وگوی آنها با فضای عمومی را هم پر کرد. عبارت‌هایی مانند «عبور از پدرخوانده‌ها» برساخته این فضا و ترجمه «نه به قالیباف» بود.
نتایج نهایی ۱۴ نامزد پیروز در تهران و ۳۲ فردی که به دور دوم رفتند نشان می‌دهد اصولگرایان برای پیروز شدن بر یکدیگر و به عبارتی در جنگ «چنار و... »، مشارکت عمومی را پای برد خودشان ذبح کردند. دوباره تعداد رای نامزدهای راه‌یافته به مجلس دوازدهم را حساب و کتاب کنید؛ نفر سی‌ام لیست تهران در اسفند ۹۸ از نفر اول لیست اسفند ۱۴۰۲ رای بیشتری آورده بود، درحالی‌که آن انتخابات ۳ ماه بعد از وقایع آبان ۹۸ و در شوک ابتدایی کرونا انجام شده بود. یا مثلا حمید رسایی که در انتخابات امسال نفر سوم تهران شده، در اسفند ۹۸ با ۲۱۹ هزار رای نفر ۳۲ تهران بود و به مجلس نرفت ولی امسال تنها با ۴۸۵ هزار رای سوم شده است. مقایسه آرای منتخبان تهران در یک دوره چهارساله و نه بیشتر «غم‌انگیز» است. چون گروهی برای راهیابی به مجلس از تاکتیک «کوتاه کردن دیوار» استفاده کردند تا بتوانند از مانع انتخابات عبور کنند. البته نباید فراموش کنیم «ناتوانی عجیب شانا» و اشتباهات مکرر قالیباف ماشین اصلی حامیان دولت بود.
سوال مهم که هسته مرکزی قدرت در دولت باید به آن پاسخ دهد این است که آیا ائتلاف انتخاباتی دوستانش در انتخابات ۱۱ اسفند در بهار ۱۴۰۳ و بعد از آن کار می‌کند یا خیر؟ فارغ از تجربه‌های تاریخی، تردیدهای جدی درباره امکان ادامه ائتلاف میان آنها وجود دارد. مولفه اصلی تصمیمات راهبردی سیاستمداران اصلی است و از آنجایی که اختلاف نظرهای جدی میان طیف‌های مختلف اصولگرا و به‌ویژه برخی منتخبان شاخص تهران وجود دارد، توصیف و تحلیل و پیش‌بینی آینده سخت است اما یک مساله قطعی به نظر می‌آید: واقعیات سیاسی در آینده همه‌چیز را زیر و رو می‌کند و استفاده مکرر از ایده «حذف رقیب» امکان ادامه حیات ندارد. از این منظر جریان‌هایی که عادت به همزیستی با رقیب ندارند و خون‌شان به «تمامیت‌خواهی» می‌خورد، به‌زودی با اعضای ائتلاف خودشان به «بن‌بست ایدئولوژیک» می‌رسند.
شاید کسی که این یادداشت را بخواند بگوید این حرف‌ها چه ربطی به واقعیات اجتماعی ما دارد؟ سوال بی‌راهی نیست. ولی در منطق انتخاب کارگزاران سیاسی از راه صندوق رای حتی منتخبان فعلی تهران با این تعداد رای می‌توانند از قدرت بالقوه مجلس استفاده کنند. بنابراین باید دقت کرد برای جلوگیری از «بدتر شدن» وضعیت راهی جز استفاده از منطق قدرت سیاسی نداریم. چه آنکه عاقلان دولت بهتر از هر کسی می‌دانند برای عبور از چالش‌های سهمگینی که در اجرا با آن مواجه هستند به مجلس ضعیف نیاز ندارند.
۲۷۲۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1880846منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: محمد باقر قالیباف غلامعلی حداد عادل مجلس یازدهم انتخابات مجلس دوازدهم انتخابات ۱۱ اسفند انتخابات مجلس مجلس دوازدهم دولت رئیسی هزار رای نفر اول
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۹۲۲۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چالش‌ها و راهکار‌های مشارکت سیاسی آگاهانه
مشارکت سیاسی به صورت شرکت در انتخابات، یکی از بارزترین وجوه کنش سیاسی در جوامع است که به علت تاثیرگذاری گسترده در فرایند‌های سیاسی، وضعیت ساخت سیاسی، امنیت، توسعه و رفاه شهروندان بسیار مورد توجه قرار گرفته است. رفتار انتخاباتی یا رای دادن افراد در هر جامعه، تحت تاثیر عوامل متعددی است. در واقع، موقعیت‌ها و شرایط به همراه درک و تحلیل فرد، در نهایت منجر به رفتار یا کنشی می‌گردد که حاصل آن بروندادی به نام رای به سود شخص، حزب یا جریان سیاسی-فکری خاص است.
ترجیحات و تصمیات افراد بیش از هر چیز، تحت تاثیر ساخت‌ها، بافت‌های فرهنگی و اجتماعی، شکاف‌های سنی و جنسی، خصلت‌های ملی، نظام‌های سیاسی، نظام انتخاباتی متفاوت در جوامع متفاوت است. در جوامع سیاسی پیشرفته در سایه وجود احزاب سیاسی نوعی فرهنگ سیاسی مشارکتی مشاهده می‌گردد که شهروندان در آن با آگاهی و به صورت عقلانی وارد مشارکت سیاسی و کارزار انتخاباتی می‌شوند.
در واقع، در این جوامع احزاب سیاسی نقش مهمی در آموزش سیاسی شهروندان و آگاهی بخشی به آنها دارند، در حالیکه در جوامعی مثل ایران که احزاب سیاسی وجود ندارند، فاصله گرفتن از فرهنگ سیاسی مشارکتی و نمود فرهنگ سیاسی تبعی و محدود مشاهده می‌شود که در این راستا چالش‌ها و آسیب‌های زیادی متوجه مشارکت سیاسی شهروندان و به طور کلی توسعه نظام سیاسی می‌شود.
در این زمینه «محمد آریانپور»، «مرتضی اباذری» و «خلیل بهرامی قصرچمی» در پژوهشی با نام «بررسی چالش‌ها و راهکار‌های مشارکت سیاسی آگاهانه در نظام انتخاباتی جمهوری اسلامی ایران» به این مهم توجه کرده و ابعاد مختلف آن را مورد بررسی و واکاوی قرار داده‌اند که در ذیل مختصری از آن را می‌خوانید:
مسایل مشارکت سیاسی (رای دهندگان)
بومی‌گرایی
یکی از مسائلی که در انتخابات مختلف نمود دارد، این است که شهروندان به این مساله دارند که به کاندیدایی رای بدهند که بومی منطقه آنها است. اگرچه این شاخص را می‌توان در شاخص کلی قومیت‌گرایی بررسی کرد، اما به صورت جداگانه نیز می‌توان به آنها پرداخت.
در جوامع دارای احزاب سیاسی، انتخابات صحنه رقابت سیاسی احزاب برای کسب قدرت است و در حقیقت انتخابات پیروزی یک حزب به شمار می‌رود نه پیروزی اشخاص. برعکس در جوامعی که فرایند توسعه سیاسی کندتر انجام می‌پذیرد، در جریان انتخابات یکی از شاخصه‌های مورد قبول عموم، بومی بودن کاندیدا است.
در ایران در برخی انتخابات به ویژه در انتخابات نمایندگی مجلس هنوز هم رفتار انتخاباتی مبتنی بر ارجحیت مسائلی مانند بومی‌گرایی در برخی نقاط، برای شرکت در انتخابات و رای دادن به کاندیداست و نامزد‌ها در محله و منطقه محل تولد خود، بیشترین آراء را کسب می‌کننددر ایران در برخی انتخابات به ویژه در انتخابات نمایندگی مجلس هنوز هم رفتار انتخاباتی مبتنی بر ارجحیت مسائلی مانند بومی‌گرایی در برخی نقاط، برای شرکت در انتخابات و رای دادن به کاندیدا است و نامزد‌ها در محله و منطقه محل تولد خود، بیشترین آراء را کسب می‌کنند. در این صورت، شاخصه‌های دیگر نماینده مانند تحصیلات عالیه، سوابق خدماتی و سیاسی، وابستگی حزبی و... تحت الشعاع قرار می‌گیرد.
قومیت‌گرایی
در ایران به طور معمول رای‌دهنده ترجیح می‌دهد به کسی رای دهد که به لحاظ ایدئولوژی و حزبی و به لحاظ قومی، زبانی و مذهبی به او نزدیک باشد. به عنوان نمونه برخی شهر‌ها از نظر بافت اجتماعی دارای چندین ایل و طوایف مستقل است و بیشتر جمعیت شهر یا استان ترکیبی از ایلات و قبایل مختلف است. این مساله روی انتخابات نیز تاثیر داشته است. به نظر می‌رسد که تعصبات قومی و قبیله‌ای در چنین مراکزی به ویژه در انتخابات نمایندگان مجلس تاثیر به سزایی دارد.
کمبود اطلاعات و آگاهی سیاسی
به دلیل فقر اطلاعات در مورد انتخابات و ابعاد آن، رفتار‌های معلق در بین رای دهندگان بسیار زیاد است، زیرا فرد نه از حقوق خود در انتخابات آگاه است و نه بازیگران انتخاباتی را می‌شناسد. همچنین همیشه در تلاش است در لحظات پایانی اطلاعاتی کسب کند. در این شرایط، مکانیسم‌هایی هستند که با دادن اطلاعات نه چندان صحیح این خلا اطلاعاتی را پر می‌کنند. گاهی نیز فقط با صرف مهر خوردن شناسنامه‌ها در انتخابات شرکت می‌کنند و معمولا آراء باطله به صندوق می‌ریزند یا به خیل کسانی می‌پیوندند که از پا صندوقی‌ها برای رای دادن کمک می‌خواهند.
مسایل مشارکت سیاسی (کاندیداها)
تعدد ثبت نام‌کنندگان
یکی از معیار‌های آزاد و عادلانه بودن انتخابات به مقررات ناظر بر امکان نامزدشدن افراد در انتخابات برمی‌گردد. شاید تصور شود که در این زمینه وضعیت مطلوب این است که یک رقابت آزاد و بدون نظارت میان همه متقاضیان شرکت در انتخابات برقرار شود، زیرا در این صورت، حداکثر قدرت انتخاب به رای‌دهندگان داده می‌شود و آنها می‌توانند از بین طیف گسترده‌ای از افراد و افکار دست به انتخاب بزنند، اما واقعیت این است که قانون‌گذار همان قدر که باید دغدغه مشارکت و رقابت گسترده و حداکثری را داشته باشد، باید به مشکلاتی که از رهگذر تعداد زیاد داوطلبین گریبانگیر رای‌دهندگان و نهاد‌های نظارتی و اجرایی انتخابات می‌شود، نیز توجه کند.
قانون‌گذار همان قدر که باید دغدغه مشارکت و رقابت گسترده و حداکثری را داشته باشد، باید به مشکلاتی که از رهگذر تعداد زیاد داوطلبین گریبانگیر رای‌دهندگان و نهاد‌های نظارتی و اجرایی انتخابات می‌شود، نیز توجه کند
احتمال فقدان صداقت در گفتار کاندیدا‌های انتخاباتی
تمام تلاش کاندیداها این است که نظر رای دهندگان بیشتری را جلب کنند. در کلان شهر‌ها که وسعت جغرافیایی سبب کاهش تعاملات اجتماعی نزدیک و مستقیم شده، تبلیغات ابزار مناسبی برای شناخت کاندیداها است. همچنین تبلیغات به کاندیداها اجازه می‌دهد خود را به عنوان افرادی مطلوب به گروه‌های مختلف اقتصادی- اجتماعی معرفی کنند.
نبود فرصت‌های برابر برای تبلیغ
یکی از مواردی که باعث می‌شود مشارکت عاقلانه و منطقی در حوزه نامزدهای انتخاباتی صورت نگیرد این است که بسیاری از افراد شایسته و دارای صلاحیت به دلایل مختلف از جمله دلایل اقتصادی، توان شرکت در انتخابات را ندارند و حتی اگر فرصت مشارکت را بیابند توانایی تبلیغات در برابر رقبای ثروتمند خود را ندارند، چرا که یکی از چالش‌های انتخاباتی خریدن رای در مناطقی از کشور است.
همچنین ممکن است نامزدهای انتخاباتی زیادی دارای تمکن مالی باشند ولی صلاحیت و شایستگی احراز این جایگاه را نداشته باشند. بر این مبنا یکی از چالش‌های اساسی این است که فرصت‌های برابری برای تبلیغات وجود ندارد.
راهکارها:
با توجه به مسایل و چالش‌های مطرح شده در انتخابات، راهکار‌هایی مانند اطلاع رسانی و آموزش سیاسی، جامعه‌پذیری سیاسی، پاسخگویی دولتمردان و رفع نیاز‌های مردم، تبیین میانی دینی و گسترش آن در جامعه، ایجاد ضوابطی برای احراز شایستگی کاندیدا‌های انتخاباتی و معیار‌های سختگیرانه‌تر در مرحله ثبت‌نام و نظارت دقیق و عادلانه بر تبلیغات پیشنهاد می‌شود.
همچنین دولت‌ها باید بکوشند با کار فرهنگی و آموزش، زمینه را برای مشارکت سیاسی و انتخاباتی آگاهانه و عقلایی فراهم سازند و با نظارت‌های دقیق در انتخابات ملی، توانایی، دانش و بینش، راستگویی و درست‌کرداری، تجربه، آشنایی به مسائل جهانی، واقع گرایی، استواری و بردباری نامزد‌ها را تحت مدیریت و راستی آزمایی قرار دهند.
منبع: ایرنا
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی
جاده کندوان یک طرفه شد